index/     publikacje/     historia/

 

Honinbo Shusai

Go Seigen

Honinbo Shusai

Ostatni pojedynek Mistrza

Meijin

     W poprzednich latach istniały cztery słynne Szkoły (lub rody) Go. Najważniejszą z nich był ród Honinbo, którego nazwa została zachowana do dzisiaj. Obecnie jest to jeden z ważniejszych tytułów w japońskim świecie Go. Czołowy gracz i lider rodu Honinbo (Meijin) nosił nazwisko takie jak np. Honinbo Shuei. Ten tytuł, albo nazwisko, zachowywał w zasadzie przez całe życie. W odpowiedniej chwili życia Honinbo wybierał jednego ze swoich uczniów na swojego następcę. Ten wybraniec stawał się adoptowanym członkiem rodu Honinbo i w chwili przejęcia sukcesji wybierał nazwisko, jak np. Honinbo Dosaku.

     Ostatni Meijin rodu Honinbo w ciągu ostatnich dziesięciu lat życia rozegrał tylko dwie oficjalne gry:

     W 1933 r. Yomiuri zorganizowało turniej eliminacyjny, którego zwycięzca miał prawo grać z Meijinem. Turniej eliminacyjny wygrał młody (wówczas 21 lat, 5 dan) Go Seigen. Partia Meijin, rozpoczęta 16. 10 1933 r. trwała prawie dwa lata, grana była w 22 sesjach, gracze wykorzystali każdy po ponad 22 godz. Wygrał Shusai Meijin, 2 pkt. Partia słynna z powodu nietypowego, całkowicie nowatorskiego podejścia do fuseki ze strony Go Seigena. Trzy pierwsze ruchy: hoshi, san-san i tengen po przekątnej zbulwersowały ówczesnych komentatorów do tego stopnia, iż Go Seigen musiał publicznie uzasadniać swoje koncepcje gry. Era Nowego Fuseki się rozpoczęła.
     Zgodnie z tradycyją sesję kończył ruch Czarnych. Po tej grze rozpoczęły się dyskusje nad niesprawiedliwością tego układu, dającego białym dużo dodatkowego czasu do namysłu.      W 1937 r., w wieku 63 lat, Honinbo Shusai ogłosił, że chce przejść na emeryturę i rozegrać ostatnią, finałową partię. Zorganizowano turniej wszystkich graczy 6 dan, aby wyłonić przeciwnika Shusai. Kitani Minoru wygrał wszystkie z 5 partii, pokonując takich graczy, jak Kato Shin, Maeda Nobuaki, a nawet dwóch ze swoich nauczycieli, Kubomatsu Katsukiyo i Suzuki Tamejiro. Była to pierwsza partia, w której zastosowano system ruchu odłożonego, który polega na tym, że ostatni ruch w danej sesji jest zapisywany w taki sposób, iż zna go tylko gracz, który wykonał ten ruch jako ostatni w sesji. Ruch ten był przedstawiany innym dopiero po rozpoczęciu następnej sesji gry.
     Partię tą opisał Yasunari Kawabata, laureat nagrody Nobla w dziedzinie literatury.