Nieco historii

Shusaku

        Kariera Shusaku rozpoczęła się w roku 1837 kiedy to wstąpił do szkoły Honinbo a ówczesny jej lider od razu zauważył jego niezwykłe predyspozycje. W 1846 przypadkowo w Osace natknął się na Inseki Genan, który wyświadczył mu niezwykły zaszczyt i rozegrał z nim partię. Zaszczyt polegał na tym, iż Shusaku podówczas miał oficjalnie 4 dan. Shusaku otrzymał 2 handicapy ale po 102 ruchach Genan przerwał grę i zasugerował aby Shusaku po prostu grał czarnymi. Gra rozpoczęła się na nowo. Tym razem Genan uzyskał znaczną przewagę co biorąc pod uwagę jego siłę gry nie dziwiło nikogo. Drugiego dnia jednak Shusaku wykonał zagranie, które przeszło do historii. Był to ruch tak mocny, iż pewien lekarz, postronny obserwator nie będący zaawansowanym graczem był w stanie to zauważyć. Przyczyna była prosta - gdy Shusaku położył kamień na planszy po chwili uszy mistrza Genan zmieniły kolor na intensywnie czerwony. Stąd też zagranie to weszło do annałów jako "zagranie czerwieniące uszy". Suma sumarum Shusaku przejął kontrolę nad grą i wygrał za trzy punkty.

        Aby udowodnić, iż nie był to przypadek Shusaku wygrał dwie następne gry, a Genan wręczył mu rekomendację na przyznanie stopnia 7 dan.

        Po powrocie do Edo Shusaku poproszony został o przejęcie schedy po Shuwa. Odmówił tłumacząc się zobowiązaniami wobec swoich rodziców i lokalnego daimyo (suwerena), którzy wysłali go do Edo aby nauczył się grać i wrócił jako instruktor owego władcy. Szkoła Honinbo zadała sobie niemało trudu aby zwolnić Shusaku z tych zobowiązać, lecz koniec końców uzyskano zgodę daimyo i Shusaku został głową Szkoły Honinbo.

        W 1849 roku Shusaku zaczął brać udział w turniejach pałacowych i dokonał rzeczy niebywałej - wygrał wszystkie pojedynki co nie udało się nawet Doseki.

        Shusaku zdominował go w trakcie swego życia. Jego partie szczególnie grane czarnymi są do dziś podziwiane i stanowią po dziś dzień obowiązkowy element nauki dla adeptów Go zawodowego.

        Shusaku był przy tym człowiekiem niezwykle skromnym, do końca życia nie zagrał ani jednej partii białymi ze swoim nauczycielem Shuwa.

        Pod koniec lat 1850 Shusaku większość czasu spędzał na kształceniu swoich uczniów, w tym synów Shuwa : Shuetsu, Shuei i Shugen. Największe jednak nadzieje wiązano z najbardziej utalentowanym Murase Shuho, synem zubożałego stolarza, który przypadkiem mieszkał obok Szkoły Honinbo.

        Epidemia cholery w roku 1862 pochłonęła nie tylko kilku uczniów lecz także samego Mistrza Shusaku, który się chorymi opiekował.

        Na skutek nacisków wdowy po niesławnym Jowa miast Shuho głową szkoły Honinbo został Tsuchiya Shuetsu syn Shuwa a Shuho odszedł by w końcu po dwu latach przewodzić Szkole Hayashi.

        Rok 1862 był pechowy pod jeszcze jednym względem. Po raz ostatni odbył się turniej pałacowy.

index/ historia/ Nieco historii/ dalej/