Nieco historii

Shusai, powstanie Nihon-Kiin

        Shusai zmienił oblicze ówczesnego Go. Młodzi zdolni gracze, którzy do tej pory zasilali szeregi Hoensha zwrócili się do Szkoły Honinbo. W roku 1914 Shusai został Meijin i Szkoła Honinbo powróciła na dawne miejsce lidera odsuwając Hoensha w cień.

        Autorytarny styl Shusai sprowokował głosy krytyki. Pierwszy odezwał się nie ze strony Hoensha lecz ze strony ucznia Shusai Nozawa Chikucho. Ośmielił się on w roku 1914 skrytykować opinie Meijin zamieszczone w komentarzu pewnej gry i zamieścić je w artykule pewnej gazety. Shusai wywarł nacisk na edytora i kolejne krytyki już się nie ukazały. Po czterech latach Nozawa znalazł odważnego wydawcę i ponownie rozpoczął krytykowanie gry Shusai. Ten usunął go ze Szkoły.

        Nie był to jedyny objaw niesubordynacji. Bardziej znaczące niż artykuły Nozawa było utworzenie nowej grupy Hisekai. Prowadził ją odwieczny rywal Shusai - Kiragane. Hisekai proponowała wprowadzenie zasadniczych reform do Go. Pierwszą z nich było narzucenie limitów czasowych na gry (16 godzin na gracza), które jak wiemy potrafiły ciągnąć się niesamowicie długo (średnio jeden ruch zajmował ok. godziny, a rekordowy czas zużyty na jedno zagranie to 9 godzin).

        Dysputy pomiędzy koalicją Honinbo-Hoensha a Hisekai miały zostać rozstrzygnięte za pomocą sogo pomiędzy Shusai a Kiragane. Niestety mecz nie odbył się ze względu na trzęsienie ziemi (1923), które zrównało Tokyo z ziemią. Szkoły i stowarzyszenia poniosły ogromne straty i ich dalszy samodzielny byt stanął pod znakiem zapytania.

        Dzięki mediacji barona Okura wszystkie grupy i Szkoły Go z Tokyo, Nagoya, Kobe, Osaka i Kyoto osiągnęły porozumienie i w roku 1924 zawiązały Nihon Kiin - ogólnokrajową organizację zrzeszającą graczy zawodowych. Data ta to początek współczesnego Go. Nihon Kiin wprowadził zasadnicze zmiany: ustalono, iż gry będą rozgrywane z limitem czasowym, nieco później wprowadzono komi, wprowadzono stały turniej rankingowy dla graczy zawodowych (Oteai), wprowadzono stopnie dla graczy amatorskich (znacznie niższe niż zawodowych), zawarto kontrakty z mediami.

        Szkoła Honinbo przestała istnieć a tytuł Honinbo został scedowany przez Shusai na rzecz Nihon-Kiin. Organizacja ta z kolei przyznawała go graczowi wyłonionemu na drodze turnieju. Stało się tak w wyniku śmierci Kogishi Soji - ucznia w którym Shusai pokładał wszystkie swoje nadzieje.

        Pomimo prób rozłamów i waśni, które skutkowały spektakularnymi jubango (pojedynkami w 10 partiach) Nihon Kiin umocniło swoją pozycje i przetrwało do dziś.

        Nowe zbliżało się coraz szybciej. O ile rok 1924 można uznać za początek nowej ery to tak naprawdę koniec tradycyjnego Go znaczą dwie nieco późniejsze daty: 1933 rok i wynalezienie Nowego Fuseki oraz ostatnia gra Shusai w roku 1938.

        Pomiędzy tymi datami w roku 1926 Iwamoto Kaoru odnajduje w Chinach chłopca obdarzonego niezwykłym talentem - Wu Qingyuan (po naturalizacji przybrał on imię Go Seigen) - późniejszego współtwórcę Nowego Fuseki.

index/ historia/ Nieco historii/ dalej/